VERHALEN

Besmet voor de rest van ons leven

Het is 3 november en erg zacht voor de tijd van het jaar. Maar we weten ook dat de winter voor de deur staat. De dagen worden korter en de temperatuur daalt. ’s Nachts is het al best koud. Waar beginnen we aan? We hebben echt geen idee, maar het voelt goed.
We stappen voor het eerst op de fiets. Onwetend, naïef, maar ook met de instelling: we zien wel hoever we komen. Zolang wij er lol in blijven hebben, blijven we lekker fietsen. Ons eerste doel is Santiago de Compostella, verdere plannen maken heeft geen enkele zin. We weten nu niet eens of we België wel zullen halen!

Na twee weken beginnen we al voorzichtig verder te denken, dat reizen op de fiets is leuker dan we dachten. En voor we het onszelf echt beseffen, fietsen we door het Atlas gebergte in Marokko, bevinden we ons tussen de motors op de Ha Giang loop in Vietnam, doorkruizen we China en fietsen we een spirituele tempelroute van 1500Km in Japan.

De verschillen in cultuur, klimaat, taal, verkeersregels, wildlife, op de fiets maak je alles net wat intenser mee dan wanneer je “gewoon” op vakantie gaat. De fiets is ons paspoort, onze ijsbreker, overal waar we komen vragen mensen zich af wat we aan het doen zijn. Dankzij de fiets komen we zoveel gemakkelijker aan de praat.

Maar niet alles gaat altijd goed natuurlijk. Maar juist door de tegenslagen worden we sterker, leren we onze fietsen te repareren en we leren onszelf kennen.

Fietsreizen is een virus en wij zijn voor de rest van ons leven besmet.

Rob en Isabelle

www.kuijpersdijk.nl
instagram; robandisabelle

meer verhalen