Dertig jaar geleden had ik het idee om per fiets naar de Noordkaap te vertrekken. Pas in de zomer van 2017 kreeg ik eindelijk de kans om deze droom waar te maken. Na eerdere lange fietsreizen door Europa vertrok ik begin juni, met een volgepakte fiets en een paar landkaarten.
🚴♂️ Fietsen – eten – slapen: een simpel en fantastisch ritme.
Niet alleen de adembenemende, maar vaak regenachtige natuur trok mijn aandacht, ook de oude handelsroutes door Noord-Duitsland en Denemarken waren bijzonder om over te fietsen. Soms onverhard, soms midden in het bos, waar ik plotseling op een Vikinggraf of eeuwenoude bruggen stuitte.
Zweden: Pelgrimsroutes en dorpswinkels
In Zweden kwam ik toevallig op een pelgrimsroute richting Trondheim terecht. Rustige wegen, kleine dorpjes en elke dag minstens één buurtwinkel voor bevoorrading. Die winkels zijn een belevenis op zich: naast motorolie en schroevendraaiers kun je er ook brood en andere levensmiddelen kopen. Maar ze zijn vooral een sociaal middelpunt – een café, een bibliotheek en een postkantoor in één.
Het fietsen ging prima, al was het veel klimmen en dalen. Toch was het nooit saai. Overdag genoot ik van het landschap en de vrijheid, en ’s avonds ontmoette ik op de camping andere reizigers. Er waren meer fietsers onderweg, maar niet iedereen volgde dezelfde route.
Mijn reis was niet tot in detail gepland. Onderweg hoorde ik over bezienswaardigheden en besloot dan spontaan waar ik heen wilde. Ik bezocht regelmatig oude kerken – niet alleen omdat ze prachtige schilderingen hebben, maar ook omdat er altijd vers water te vinden is.
Noorwegen: Langs de fjorden en over imposante bruggen
Mijn route door Noorwegen volgde de kust, met regelmatige overtochten per veerpont. Voor een fiets is er altijd plek. Waar geen pont was, lagen indrukwekkende bruggen, sommige wel twee kilometer lang, compleet met bochten erin zodat boten eronderdoor konden varen.
🌡️ De temperatuur? Rond de 8 graden.
🌬️ De wind? Stevig, maar de uitzichten maakten alles goed.
Na zes weken fietsen arriveerde ik in Tromsø, een kleine maar levendige stad. Hier ontmoette ik mijn man, en vanaf dat moment fietsten we samen verder. In Alta bezochten we de beroemde rotstekeningen, pas in de jaren ‘70 ontdekt. In de winter worden ze beschermd door een dikke laag sneeuw, maar nu – midden in de zomer – konden we ze bewonderen.
En toen… eindelijk mooi weer! 🌞
Voor het eerst liet de zon zich volop zien, en dat niet alleen overdag: ook ’s nachts bleef het licht. Een bijzondere ervaring, maar na een lange dag fietsen was slapen met de zon aan de hemel geen enkel probleem.
De laatste kilometers naar de Noordkaap
Nog 135 km te gaan. Het weer was prachtig en de beklimmingen vielen mee. Na het avondeten besloten we door te fietsen.
🚴♂️ De laatste 35 km waren stevig klimmen en dalen.
🚴♀️ De zon scheen nog steeds!
Op de Noordkaap is het ruim 350 dagen per jaar mistig, maar wij hadden geluk. De enige verkeersborden die we tegenkwamen, waren de aftellende kilometers: nog 25… 20… 15… 10… 5… nog 500 meter.
De parkeerplaats stond vol campers en auto’s, maar wij fietsten langs de souvenirshop, recht naar de beroemde globe.
We waren er.
Het ultieme gevoel van vrijheid
Voor ons lag de horizon, de Noordelijke IJszee, verborgen achter de zon die nooit helemaal onderging. Boven de wolken, met de wereld aan onze voeten, realiseerden we ons:
🌍 We hebben het gehaald. We zijn op de Noordkaap! 🚴♂️✨
