Martin & Katja op avontuur

Martin & Katja op avontuur

Iets meer dan een jaar geleden gingen we onderweg, waar we na een paar dagen in Buenos Aires doorvlogen naar Patagonië in het zuiden van Argentinië. Vanaf hier begint onze fietstocht richting het Rocky Mountains in Canada. De ruim 20.000 kilometer over berg- en onverharde wegen leggen we in iets meer dan twee jaar af, er moet vel gefietst worden, ook al schreeuwen de benen soms om een ​​rustdag. Juist de fiets is het vervoermiddel geworden waarvoor we hebben gekozen, omdat het je de mogelijkheid geeft om heel dicht bij de omgeving te komen waarin je je bevindt en de mensen die je onderweg tegenkomen.

Wij Katja Nørgaard Hansen en Martin Lohmann Møller wonen normaal gesproken in Kopenhagen in Denemarken. Martin heeft een aantal jaren gewoond in Rotterdam en spreekt daar door Nederlands. Martin heeft toen een fietstocht van Rotterdam naar Kathmandu gemaakt ruim 2 jaar en 9 maanden op een Santos Travelmaster 2.6. Deze keer hebben wij voor gekozen om weer op de Santos te rijden omdat die fiets het gewoon doet. Wij hebben voor 2 Santos Travelmaster 3+ met Pinion en riem aandrijving gekozen.

Martin_Lohmann_Mller_zoutvlakte

Lees over onze fietsen hier:

https://www.americasbybike.dk/vores-cykler/

Je kunt ons volgen op:
https://www.instagram.com/americasbybike/ en https://www.americasbybike.dk/

De route naar het Rocky Mountains

We hebben zeker niet de route tot in de details uitgestippeld, maar er zijn plaatsen zoals Machu Picchu, de Galapagos Eilanden, de zoutvlakte in Bolivia, en dan hadden we gekozen voor een route langs de Andes, die fantastisch mooi was, maar ook wreed zwaar voor de benen. Meestal ontdekken we de routes door te praten met de lokale bevolking in de kleine steden die we passeren. Om die gesprekken iets makkelijker te maken, hebben we Spaans moeten leren, waar niemand van ons eerder konden praten. Om in Latin America te fietsen maakt het wel een verschil hoe goed je Spaans spreekt dat zien wij nu 15 maanden later en veel beter Spaans spreken.

We zijn op het idee gekomen toen we tijdens de Covid19-shutdown thuis wat televisie keken op de bank in Kopenhagen. Wij hebben het serie 'The Long Way Up' gezien die met Ewan McGregror, die met een vriend op een elektrische motor van Patagonië naar Los Angeles rijdt. En hoe graaf, wat ziet de natuur er prachtig uit in die serie. Daarom moesten we natuurlijk dezelfde tocht fietsen. Laten we zeggen dat wij niet teleurgesteld zijn.

De route is ongeveer 22000km en wij hebben er 21 maanden voor gekozen.
https://www.americasbybike.dk/ruten/

Alles op de fiets meenemen

We hebben bijna 25 kilo aan bagage, wat natuurlijk bestaat uit een kleine keuken, tent, twee slaapzakken elk, slaapmat en kleding. We willen dicht bij de natuur zijn, mensen en de culturen die we zelden te zien krijgen. Daardoor dragen wij alles wat wij nodig hebben op onze fietsen. Voor meer gedetailleerde informatie zie ons website https://www.americasbybike.dk/udstyr/

Martin_Lohmann_Mller_alles_op_de_fiets


Waar denk je of praat je over elke dag?

In het begin was het een beetje angstaanjagend om elke dag zoveel uren in je eigen gedachten in het zadel te zitten. Er zijn geen fietspaden, dus we delen de wegen met de auto's, tenzij als we over de slechte onverharde wegen rijden, die we vaak uitzoeken omdat er niet zoveel verkeer op zijn. Hier kunnen we soms ook naast elkaar rijden om een ​​beetje met elkaar te praten, maar meestal zijn we alleen met onze eigen gedachten, waar we aan wennen, en ervan genieten. Het wordt niet saai omdat we de hele tijd zoveel nieuwe dingen meemaken onderweg. We zijn ook in de gelukkige positie dat we ieders favoriete gespreksonderwerp kunnen gaan gebruiken: "Herinner je nog?". En na 15 maanden fietsen hebben wij zoveel moois om over te praten.

Is het niet gevaarlijk om daar te fietsen?

Het snelle antwoord is een groot nee. Maar als wij dichterbij kijken kan er zeker gevaren zijn. Het gevaarlijkste is het verkeer en daar passen wij op de auto’s. We hebben een spiegel op ons stuur en kunnen daardoor achter uit kijken en op tijd uit de buurt van de grote vrachtwagens komen. Maar liefst fietsen wij op de onverharde wegen en paden omdat er geen verkeer is.

Waar zijn wij nu?

Wij zitten nu en Mexico in de stad San Cristobal waar wij een paar rust dagen hebben genomen. Wij zijn nu 16 maanden onderweg en ongeveer 15000km wij hebben nog 5 manden te gaan om naar Canada te komen. Wij hopen dat het ons lukt in tijd. 

.

Note van de redactie: Wij hebben de tekst bewust niet geredigeerd. De charme van een tekst die door een Noor in zijn beste Nederlands is opgeschreven vonden we te leuk om aan te passen.

Terug naar overzicht