Op de fiets naar de Noordkaap….
Vroeger, 30 jaar geleden had ik het idee om per fiets naar de Noordkaap te vertrekken. Zomer 2017 had ik de mogelijkheid hiervoor. Na eerdere lange fietsreizen in Europa, ben ik begin juni vertrokken met een volgepakte fiets en wat landkaarten. Fietsen – eten – slapen, een fantastisch ritme. Niet alleen de mooie en vaak regenachtige natuur had mijn aandacht, maar ook de oude handelsroutes door Noord Duitsland en Denemarken waren bijzonder om over te fietsen. Soms onverhard en dan midden in het bos een Vikinggraf en oude bruggen tegenkomen.
In Zweden kom ik per toeval op een pelgrimsroute richting Trondheim, over rustige wegen en regelmatig (zeker 1 keer per dag) langs een buurtwinkel voor de bevoorrading. Kleine winkeltjes, waar naast motorolie en schroevendraaiers ook brood en andere levensmiddelen verkocht worden. De keuze is beperkt, het leven is hier overzichtelijk. En vooral sociaal, deze winkels zijn tevens lokaal trefpunt/café, bibliotheek en postkantoor.
Het fietsen gaat prima, al is het wel redelijk klimmen en dalen, het is geen moment saai. Ondanks dat ik alleen onderweg ben, hoef ik me niet te vervelen. ’s Avonds overnacht ik op een camping en ontmoet daar andere reizigers, er zijn meer fietsers onderweg, niet iedereen fietst dezelfde route. Ik heb geen vooraf vastgestelde route, ik hoor of lees onderweg vanzelf waar de bezienswaardigheden zijn en kan dan beslissen om daar heen te gaan. Ik bezoek regelmatig een oude kerk, er is daar in ieder geval altijd water te krijgen. Sommige kerken zijn open en kan ik de mooie schilderingen bewonderen.
In Noorwegen gaat de route langs de kust noordwaarts, de weg wordt regelmatig onderbroken door een veerpont, voor een fiets is altijd plaats. Bij gebrek aan veerpont is wel een brug, zeer imposante bouwwerken waar de boten onderdoor passen. Compleet met bochten erin, sommige bruggen zijn 2 kilometer lang! Echt warm is het niet, een graad of 8, stevige wind. Na 6 weken arriveer ik in Tromsø, een overzichtelijke maar levendige stad. Vanaf Tromsø fiets ik samen met manlief verder. In Alta bezoeken we de rotstekeningen, deze zijn pas in de jaren 70 ontdekt. Deze zijn alleen in de zomermaanden te bezichtigen, in de winter worden ze beschermd door een laag sneeuw. Het is gedaan met het slechte weer, de zon laat zich volop zien, ook ’s nachts. Een bijzondere ervaring, slapen is na een dag fietsen geen enkel probleem als de zon nog schijnt.
Het is nog 135 km naar de Noordkaap, schitterend weer en met het klimmen valt het enigszins mee, we besluiten na het avondeten verder te trappen. Na het laatste dorp van betekenis is het nog 35 km stevig klimmen en dalen, maar de zon schijnt op de Noordkaap! Zeker als bekend is dat het ruim 350 dagen per jaar mistig is ‘boven’. De enige verkeersborden die we zien kondigen de nog af te leggen afstand aan, nog 25, 20, 15, 10, 5, nog 500 meter…we zijn niet de enigen, de hele parkeerplaats staat vol campers en auto’s, de zon schijnt nog steeds. We fietsen achter de souvenir shop langs naar de beroemde globe, we zijn er! Het uitzicht tot aan de noordpool is voor ons recht tegen de zon in kijken, de zee zien we niet, we zijn boven de wolken. De zon gaat net niet onder en gaat meteen hoger aan de hemel staan. Het is een fantastisch gevoel om hier te staan met de fiets!
